ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΩΝ ΔΡΑΚΩΝ

Τα τελείως ιδιόμορφα αυτά κτίσματα ο λαός τα ονομάζει «δρακόσπιτα».

Η λέξη δράκος έχει τη ρίζα της στο ρήμα «δέρκομαι» που υποδηλώνει εκείνον ο οποίος έχει οξύ και διαπεραστικό βλέμμα, ή εκείνον που καταπλήσσει με το βλέμμα του-

Τέτοιο βλέμμα, αλλά και υπερβολική και ακαταμάχητη δύναμη, είχανε οι δράκοι κό­τα τη λαϊκή παράδοση.

Για το λαό μας οι δράκοι ήταν μυθικά όντα, άλλοτε ανθρωπόμορφα, με υπερφυσικό ανάστημα και υπεράνθρωπες δυνάμεις. Πιστεύει δε, ότι κατοικούσαν στα βουνά μέσα σε πολυδαίδαλα παλάτια, ή σε σπηλιές, ή σε γεροφτιαγμένους πύργους. Για αυτό υπάρχουν στην πατρίδα μας πλήθος τοπωνύμια και ονομασίες που έχουν σαν πρώτο συνθετικό τους τη λέξη δράκος. Ακούμε ταχτικά Δρακοσπηλιά, Δρακονέρα, Δρακόπετρες, Δρακοπάτη-μα, κ.α.

Ακόμα με αφετηρία τη δοξασία του λαού μας για την υπερφυσική δύναμη των δρά­κων, λέγονται πολύ συχνά και εκφράσεις διάφορες όπως; «Και δράκου ρίζα νάχει, δεν γλυτώνει». Τους δε γενναίους, τους ήρωες, πάλι με δράκους τους παρομοιάζει ο λαός μας και λέει: "Ήτανε δράκος στην καρδιά» και άλλα πολλά.

Στην Εύβοια εκτός από τα πολλά τοπωνύμια με συνθετικό τη λέξη δράκος, υπάρχουν και πολλές διηγήσεις δυο από τις οποίες μάλιστα αναφέρονται και σε τρία από τα εξεταζόμενα δρακόσπιτα, της Όχης, των Ρουκλίων και της Δίρφυς, καθώς και σε ένα σημαντικό αρχαιολογικό χώρο και αξίζει να τις αναφέρουμε.

Διηγούνται πως ο δράκος που κατοικούσε στο δρακόσπιτο της Δίρφυς μάλωνε τα­χτικά με τον άλλον που ζούσε στο βουνό Χτυπάς (Μεσσάπιον) της Βοιωτίας και όταν οι διαμάχες τους προχωρήσανε πολύ, ο δράκος της Δίρφυς είπε στον άλλον ότι θα κάνει τη θάλασσα στεριά να περάσει να τον πολεμήσει σώμα με σώμα. Γέμισε το τεράστιο μα­νίκι της κάπας του με χώμα και κατέβηκε στην παραλία του Ευβοϊκού. Εκεί όμως ο δρά­κος του Χτυπά έριξε κεραυνό και του έκοψε το μανίκι της κάπας το γεμάτο χώμα, που έμεινε εκεί σχηματίζοντας μια μύτη στεριάς μέσα στη θάλασσα και από τότε λένε έμεινε το όνομα Μάνικα1, ο γνωστός μας αρχαιολογικός χώρος.

Η άλλη ιστορία αφορά στα δυο δρακόσπιτα που είναι στην Όχη και στα Ρούκλια.

Ο δράκος της Όχης είχε αγαπήσει μια κοπέλα που την κρατούσε κλεισμένη στο μι­κρό δρακόσπιτο που είναι στα Ρούκλια, Εκεί την επισκεπτόταν κάθε βράδυ και έμενε μα­ζί της ως τα χαράματα, πριν βγει ο ήλιος. Για να μη ξεχαστεί έριχνε κριθάρι στο άλογο του τόσο όσο να τρώει ως πριν την ανατολή του ήλιου και με τις φωνές που έκανε το άλογο σαν τελείωνε το κριθάρι, καταλάβαινε ότι έπρεπε να φύγει και έφευγε.

Μια βραδιά όμως η κοπέλα έριξε κι άλλο κριθάρι στο άλογο ώστε να τρώει και με­τά την ανατολή. Έτσι θα έφτανε ο αδελφός της με το μεγάλο και φοβερό σκυλί του, το μόνο πράγμα που φοβότανε ο δράκος, θα τον κυνηγούσε και θα λευτέρωνε την αδελφή του.

Όταν ο δράκος κατάλαβε πως είχε αργήσει, έφυγε βιαστικά πατώντας πάνω στη σκεπή του δρακόσπιτου για να καβαλήσει το άλογο του. Από τότε λένε είναι γκρεμισμέ­η η σκεπή αυτού του δρακόσπίτου.

Το δράκο τον κυνήγησε το σκυλί μέχρι το σπίτι του, στην κορυφή της Όχης, κι επει­δή πρόλαβε και μπήκε μέσα, ο δράκος για να γλυτώσει μ' ένα πήδημα γκρέμισε τη σκεπή και βγήκε. Από τότε είναι γκρεμισμένη στη μέση η σκεπή του δρακόσπιτου, λένε οι αγρότες μας της περιοχής.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ